Stef Paglia & Friends

Loodscafé Aarschot
2015, october 11

club: Loodscafé
artist: Stef Paglia

concert report: Freddie - photo credits: Freddie
© Rootsville 2015

Het stond al lang bij velen in hun agenda genoteerd, zondag 11 oktober zou een speciale dag gaan worden in het ‘Loodscafé’ te Aarschot. Niet alleen omdat het nu al een jaar geleden is dat ze hier op zondagmiddag met een ‘singer-songwriters corner’ van start gingen maar zeker ook omdat deze verjaardag in de kijker zou worden gezet met een enorme transformatie van één van onze beste ‘string benders’ die onze blueswereld hier rijk is. Stef Paglia is the name, blues the game!

Hij zou er eens werk van gaan maken en samen met twee van zijn vrienden is hij er dan nog in geslaagd ook. 'Los compadres' die hem in deze onderneming zouden gaan bijstaan zijn Nico De Cock en Edwin Risbourg en daarmee stapt hij al zeker en vast niet in het onbekende want 'zij' zijn ook 2 leden van de ‘Bluesbones’. Nico zou buiten zingen ook vandaag nog eens een stukje gitaar spelen en zeker zijn op het moment onafscheidelijke ‘cabassa’ zal meer dan behoorlijk aan bod komen. Edwin liet vandaag zijn imposante B3 voor de goede gang van zaken maar thuis en bracht twee andere speelinstrumenten mee.

Stef Paglia zou zelf enkele nummers gaan in studeren om zo Nico eens op de achtergrond te gaan drukken, vocaal dan wel want pils tegen Tongerlo….;-).Met behoorlijk wat stress was hij afgezakt richting Aarschot, iets wat achteraf niet nodig bleek te zijn want net als vele anderen was hij na het concert geslaagd met grote onderscheiding. De grootste verrassing was wel voor mij toen ik de ‘playlist’ te zien kreeg. Als dit zonder schroom zou worden gebracht vandaag zouden we allen wel eens een Stef Paglia gaan leren waarvan niemand zou denken dat er al zoveel blues in zijn jonge lichaam steekt en dan heb ik het over de steengoede songs die op ons af zitten komen.

De 2 eerste nummers worden nog door Stef Paglia solo gebracht met o.a. ‘As The Crow Flies’ maar dan wordt iedereen van zijn sokken geblazen door de opbouw van Robert Johnson zijn ‘Crossraod’…let me put you wise, this was awesome!  Stef Paglia & Friends bleven maar in mijn achting stijgen toen ze een heerlijke versie brachten van BB King zijn ‘Everyday I Have The blues’ maar één van de betere vertolkingen vandaag was zeker Jimmy Cox zijn ‘Nobody Knows When You’re Down and Out’ in de versie van Clapton’s zijn ‘Unplugged’. Nog eentje van Ian Siegal en met diens 'Blood Shot' liep de eerste set naar zijn einde...and we were down and out! We konden bijna niet wachten op de 2de set en na een kwartuurtje met lofbetuigingen kwamen deze ‘copains’ terug het podium op en konden we verder genieten van heerlijke blues. Allée blues dan in de ruime zin van het woord want hun eerste nummer was ‘the million selling hit’ van The Box Tops maar ook dit ‘briefje’ ging er in als zoete koek.

Ook BB King kwam terug op de proppen met ‘When I Sing The Blues’ en met ‘Worried Life Blues’ van Big Maceo Merriweather uit 1941 gingen ze zelfs diep grasduinen in de ‘legacy’ van de blues. Het was hun vergeven dat ze toch eens afdwaalden naar nummers van de ‘Bluesbones’ maar het akoestische arrangement van hun ‘Devil’s Bride’ bleef wonderwel overeind tussen al de klassiekers en met  Sony Boy Williamson II zijn ‘Help Me’ waren ook de bissers opgebruikt.

Stef Paglia & Friends...Cum Laude and they're sexy 'but' they know it....

more pics on